حجره در فرهنگ طلاب به خوابگاهی اطلاق می شود که درآن همه شئون زندگی طلبگی رعایت می شود و مکان آرامش، درس، خواب، خوراک، خوانندگی، اینترنت و خلاصه همه کارها است.
این سیر مطالب قرار است خاطرات شیرین حجره نشینی را بازگو کند که برای طلبه ها وغیر طلبه ها هم خوش آیند هست و نیاز به دقت دارد.
قصه از اونجایی شروع میشه که قبول میشی در حوزه و راه پیدا می کنی به حجره مخصوص
دوستان گفتند لفظ مشکل ثقیل است و به نوعی تکراری منم سعی کردم بهتر بگم ولی خب بهترین راه ساده ترین راهه و قراره این جا برای همه قابل فهم باشه. علاقه دارم مباحث تخصصی تر بشه و سعی ام هم بر همین است.
طلبگی در گذشته به معنی الان ماهیت وجودی نداشته است و این تصوری که امروز مردم از آخوند یا روحانی در فکرشون دارند
نوشتم مشکلات چون اصولا همه از خوبی های طلبگی گفتن و شاید گوش من و خیلیا پر باشه از نیمه پر لیوان و سعی نکنیم با واقعیت روبرو بشیم. این جملات نه سیاسیه نه شخص خاصی مد نظرمه فقط صرفا یه سری اطلاعات از واقعیت هایی که رخ داده و بیشتر علمی ست، امیدوارم درک کنید روحانیت و طلبه ها باهم فرق دارند.
اصولا آدم ها در همه دنیا به دو دسته تقسیم می شوند و این تقسیم بندی قطعا مورد تایید جامعه شناسان، روانشناسان، پزشکان و ریاضی دانان و حتی متخصّین جراحی مغر و اعصاب بخش اطفال هم هست. این که انسان ها یا آدم اند یا آخوند که این دو تفاوت بسیاری باهم دارند و برای درک این افتراق باید کلیه علوم رو به صورت تخصصی پاس کنید که متاسفانه عمر کوتاه 100ساله کفاف نمی دهد.